Dag 17, 18 en 19

We zijn net aangekomen in Moab. Daarover later meer. Eerst de afgelopen 3 dagen.

Dag 17: dinsdag 14 september 2010 Mesa Verde

We zitten nu in het Mesa Verde National Park en deze dag gaat vooral over indianen en hertjes. In het Mesa Verde park bezochten we twee overblijfselen van de Ancestral Pueblo People, die deze nederzettingen (stenen hutten boven elkaar en alleen bereikbaar via ladders) bouwden en bewoonden van 550 tot ongeveer 1300. Het was eigenlijk de bedoeling dat we de volgende morgen vroeg, deze woningen zouden bezoeken, doch omdat we vanmiddag al kaartjes konden krijgen voor een rondleiding, dus maar meteen gedaan. Spruce Tree House was vrij te bezichtigen, maar het fraaiere Cliff Palace kon alleen worden bezocht onder leiding van een Ranger, die volop vertelde over de geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners. Heel interessant, maar ik heb nu wel genoeg Indianen reservaten en restanten van nederzettingen gezien. Genoeg cultuur, terug naar de natuur en die kregen we op de weg van het hoofdgebouw van de camping naar onze standplaats. Bij het hoofdgebouw had ik al drie hertjes gezien, maar even later op de weg en er naast een hele kudde, of roedel, of weet ik wat. In ieder geval, het waren er heel veel. Het mooiste was dat ze rustig rond de campers graasden. Heel schattig gezicht.
Ik ben op dit moment wel behoorlijk gaar. Vermoeiende dag geweest. Gelukkig morgen maar een kort ritje en heb ik de hele middag rust.

Dag 18: woensdag 15 september 2010 Haviland Lake

De geur van dennen zit overal. In mijn neus, mijn kleren, in de camper en vooral buiten. Buiten om ons heen is het één groot dennenbos. Nadat we gisteren al een lekker groen omgeving hadden gehad, was het vandaag nog groener; groen gras en hoge dennen, berken en nog wat andere soorten bomen en struiken. Overheersend waren toch de dennen, met die heerlijke geur. De camping aan het prachtige Haviland Lake staat er vol mee. Rondom bergen, net of we in Oostenrijk zitten. We zitten momenteel op 2500 meter hoogte (Rocky Mountens) dus het zal wel weer koud worden vannacht. Overdag was het een heerlijke temperatuur. Ik denk zo van een 23 a 25 graden.
Een heerlijk rustige dag gehad. Eerst een kort ritje (60 mijl) en vanmiddag een kilometer of 8 gewandeld. Geen beren tegengekomen, wel berenpootafdrukken gezien in een net nog niet opgedroogde modderpoel. Verder rustig in het zonnetje mijn boek uitgelezen.

Dag 19: donderdag 16 september 2010 Black Canyon of the Gunnison

Een geweldige dag. Vanaf de camping aan het mooie Haviland Lake ging de route de eerste 50 mijl nog door de Rocky Mountens en reden we over drie passen van boven de 3000 meter. Dit is toch het landschap dat me als steenbok het meeste trekt (had ik gisteren geloof ik ook al gezegd). Die prachtige bergwereld met zijn machtige toppen en diepe dalen werd nog eens prachtig gekleurd door bomen en struiken, die zich al in herfstkleuren hadden getooid. Prachtig geel, roodbruin en ook groen uiteraard, want dennen en sparren blijven hun groen kleur houden. Het was dus een prachtig kleurenpalet dat werd bekroond met een prachtige blauwe hemel. In het begin van de route schoten we niet veel op. Veel stoppen om plaatjes te schieten en om even een kop koffie te zetten. Onverwachte was een 25 minuten durende stop wegens werkzaamheden aan de weg. Een heel mooie stop was in het plaatsje Ouray, waar we op ons gemak doorheen wandelden. Mooie oude huisjes en gebouwen en veel winkeltjes, galerieën, etc. Een bijna Europees aandoende vakantieplaats. Na deze stop reden we meteen de Rockies uit en ging het in één ruk door naar de camping in het Black Canyon of the Gunnison Park. Weer op 2500 meter hoogte.
Na de lunch op de fiets langs de canyon en ook hier weer de kleine boompjes (of hoge struiken) in een prachtige herfstkleur. En dan nog die diepe, donkere en smalle canyon. Prachtig, al ging er na 5 uitzichtpunten de aardigheid er wel een beetje af. Het werd zowaar een beetje gewoon.
Ik zit dit stukje te schrijven, lekker in de volle zon die nu zo rond 6 uur in de avond best is uit te houden. In de schaduw is het al wat frisser aan het worden en is het van 24 graden al terug naar onder de 20. Maar gelukkig hebben we de zon nog. Els is bezig met het eten en ze zegt net: “Alles gaat goed”. Dus straks weer lekker eten, want o wat smaakt alles toch lekker als je een hele dag lekker bezig bent geweest.