Weer thuis
Door: Teunis
Blijf op de hoogte en volg Teunis
14 Juli 2012 | Nederland, Vreeswijk
Vrijdag, 13-7-2012
Kijkend uit het raampje van het vliegtuig dat ons naar Amsterdam gaat brengen, zie ik aan de hemel een steeds helder wordende Poolster. Onder het vliegtuig is de wereld al redelijk donker en de reeds ondergegane zon kleurt de horizon in de mooiste kleuren tussen rood, geel en oranje. Boven deze strook van een schoonheid, zoals ik nog niet veel heb gezien een strook lichtblauw die naarmate ik omhoog kijk steeds donkerder wordt. Iets verder achter ons gaat de pracht van de ondergaande zon verloren door een wolkendek waar af en toe bliksemflitsen laten zien dat het weer daar niet al te best is. Maar ook d ie bliksem heeft iets prachtigs. Wel vreemd om de bliksem in wolken te zien die onder je hangen en niet boven je. Langzamerhand worden de stroken rood en blauw steeds smaller en neemt de nacht het over van de avond. Nog even en ik zal alleen nog maar sterren zien en misschien wat lampjes van een dorp of stad onder ons. Al zal dat volgens mij een zeldzaamheid zijn, want we vliegen nu boven de uitgestrekte bossen van Canada en erg dicht bevolkt is het daar niet.
Nu ik zo zit te genieten van de schoonheid van de ondergaande zon denk ik er aan dat je niet al te bijgelovig moet zijn om op vrijdag de 13e in een vliegtuig te stappen. Nou bijgelovig ben ik dan wel niet, maar je stapt toch net iets even anders een vliegtuig in dan normaal. En normaal is bij mij al iets minder normaal dan bij de doorsnee passagier (denk ik). Normaal ga ik altijd redelijk gespannen naar het vliegveld, ben tegen het gestreste aan voor ik door de douane ben en blijf ik redelijk gespannen tot ik het vliegtuig instap. Daarna, heel gek, geniet ik met volle teugen, zeker als ik bij het raampje zit en dat is heel veel het geval. Ik overzie dan een heel stuk landschap, zie rivieren, meren, wegen, dorpjes, grote en kleine steden, volg de loop van rivieren en denk dan aan de tijd dat ik iedere atlas en landkaart bestudeerde die ik onder ogen kreeg. Nu zie ik dat alles in het echt onder me en ik voel me net een vogel die de wereld van boven bekijkt en bewonderd.
Nu ik dit alles zo in heb zitten tikken is het echt nacht geworden. Het is buiten pikdonker dus ik doe het luikje voor het raam maar dicht. Els heeft inmiddels een slaappil ingenomen en een dekentje over zich heen geslagen. Ze gaat proberen te slapen. Ga ik straks ook doen, maar niet zonder eerst wat over deze dag gezegd te hebben.
Vanmorgen een heel sober, maar gezellig ontbijt. Eerst met een stel uit Zeeland zitten praten en later met een echtpaar uit Berlijn. Met de shuttle naar de luchthaven en daar heel snel bij de balie om de koffers in te leveren. Konden ook heel snel weer even terug om mijn grote koffer wat lichter te maken en de kleinere van Els wat zwaarder. Vreemd dat men op Schiphol de koffers bij elkaar optelt en hier Denver per stuk weegt. Samen zaten we zelfs nog onder het totaalgewicht. Maar wij toch wat zwaardere spullen overgeheveld naar de kleine koffer. Wel een beetje gênant om in zo'n grote hal met mensen je vuile was een beetje met elkaar uit te wisselen. De 2e weging ging zonder problemen en ook de langs de douane gaan verliep vlekkeloos. Ja Amerika uit is iets heel anders dan Amerika in.
Ondanks dat we met een half uur vertraging naar Minneapolis vertrokken duurde de wachttijd voor het gevoel niet lang. Ook de wachttijd op het vliegveld van Minneapolis leek lang zo lang niet als de ruim 2 uur die we daar moesten doorbrengen. Komt waarschijnlijk door het heerlijke eten (chinees) en toetje (ijs van ben en jerrys. O, het licht gaat uit. Ik ga dus ook maar proberen te slapen. Of het is gelukt tik ik morgen wel in.
Zaterdag 14-7-2012
Het slapen in het vliegtuig is dus niet gelukt. Vanmorgen om 11 uur geland op Schiphol. We kregen een heel fijn welkom in de vorm van een lekker Hollands weertje, dus nat en redelijk koud.
Nick heeft ons netjes thuis afgeleverd. Nadat we Nick vriendelijk de deur uit hebben gewerkt zijn we om 1 uur ons eigen vertrouwde bedje in gedoken om een paar uur slaap te pakken. We waren al bijna 24 uur op!
Zo beste volgers, dit was het dan. We hebben een heerlijk vakantie gehad en bedanken jullie voor de reacties die we van jullie in Amerika ontvingen en hopen jullie binnenkort weer in levende lijve te ontmoeten. Dus tot ziens!
Kijkend uit het raampje van het vliegtuig dat ons naar Amsterdam gaat brengen, zie ik aan de hemel een steeds helder wordende Poolster. Onder het vliegtuig is de wereld al redelijk donker en de reeds ondergegane zon kleurt de horizon in de mooiste kleuren tussen rood, geel en oranje. Boven deze strook van een schoonheid, zoals ik nog niet veel heb gezien een strook lichtblauw die naarmate ik omhoog kijk steeds donkerder wordt. Iets verder achter ons gaat de pracht van de ondergaande zon verloren door een wolkendek waar af en toe bliksemflitsen laten zien dat het weer daar niet al te best is. Maar ook d ie bliksem heeft iets prachtigs. Wel vreemd om de bliksem in wolken te zien die onder je hangen en niet boven je. Langzamerhand worden de stroken rood en blauw steeds smaller en neemt de nacht het over van de avond. Nog even en ik zal alleen nog maar sterren zien en misschien wat lampjes van een dorp of stad onder ons. Al zal dat volgens mij een zeldzaamheid zijn, want we vliegen nu boven de uitgestrekte bossen van Canada en erg dicht bevolkt is het daar niet.
Nu ik zo zit te genieten van de schoonheid van de ondergaande zon denk ik er aan dat je niet al te bijgelovig moet zijn om op vrijdag de 13e in een vliegtuig te stappen. Nou bijgelovig ben ik dan wel niet, maar je stapt toch net iets even anders een vliegtuig in dan normaal. En normaal is bij mij al iets minder normaal dan bij de doorsnee passagier (denk ik). Normaal ga ik altijd redelijk gespannen naar het vliegveld, ben tegen het gestreste aan voor ik door de douane ben en blijf ik redelijk gespannen tot ik het vliegtuig instap. Daarna, heel gek, geniet ik met volle teugen, zeker als ik bij het raampje zit en dat is heel veel het geval. Ik overzie dan een heel stuk landschap, zie rivieren, meren, wegen, dorpjes, grote en kleine steden, volg de loop van rivieren en denk dan aan de tijd dat ik iedere atlas en landkaart bestudeerde die ik onder ogen kreeg. Nu zie ik dat alles in het echt onder me en ik voel me net een vogel die de wereld van boven bekijkt en bewonderd.
Nu ik dit alles zo in heb zitten tikken is het echt nacht geworden. Het is buiten pikdonker dus ik doe het luikje voor het raam maar dicht. Els heeft inmiddels een slaappil ingenomen en een dekentje over zich heen geslagen. Ze gaat proberen te slapen. Ga ik straks ook doen, maar niet zonder eerst wat over deze dag gezegd te hebben.
Vanmorgen een heel sober, maar gezellig ontbijt. Eerst met een stel uit Zeeland zitten praten en later met een echtpaar uit Berlijn. Met de shuttle naar de luchthaven en daar heel snel bij de balie om de koffers in te leveren. Konden ook heel snel weer even terug om mijn grote koffer wat lichter te maken en de kleinere van Els wat zwaarder. Vreemd dat men op Schiphol de koffers bij elkaar optelt en hier Denver per stuk weegt. Samen zaten we zelfs nog onder het totaalgewicht. Maar wij toch wat zwaardere spullen overgeheveld naar de kleine koffer. Wel een beetje gênant om in zo'n grote hal met mensen je vuile was een beetje met elkaar uit te wisselen. De 2e weging ging zonder problemen en ook de langs de douane gaan verliep vlekkeloos. Ja Amerika uit is iets heel anders dan Amerika in.
Ondanks dat we met een half uur vertraging naar Minneapolis vertrokken duurde de wachttijd voor het gevoel niet lang. Ook de wachttijd op het vliegveld van Minneapolis leek lang zo lang niet als de ruim 2 uur die we daar moesten doorbrengen. Komt waarschijnlijk door het heerlijke eten (chinees) en toetje (ijs van ben en jerrys. O, het licht gaat uit. Ik ga dus ook maar proberen te slapen. Of het is gelukt tik ik morgen wel in.
Zaterdag 14-7-2012
Het slapen in het vliegtuig is dus niet gelukt. Vanmorgen om 11 uur geland op Schiphol. We kregen een heel fijn welkom in de vorm van een lekker Hollands weertje, dus nat en redelijk koud.
Nick heeft ons netjes thuis afgeleverd. Nadat we Nick vriendelijk de deur uit hebben gewerkt zijn we om 1 uur ons eigen vertrouwde bedje in gedoken om een paar uur slaap te pakken. We waren al bijna 24 uur op!
Zo beste volgers, dit was het dan. We hebben een heerlijk vakantie gehad en bedanken jullie voor de reacties die we van jullie in Amerika ontvingen en hopen jullie binnenkort weer in levende lijve te ontmoeten. Dus tot ziens!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
