Naar Underberg en de Sani pass

Zondag, 18 oktober 2015. Naar Underberg.

De oplettende lezer heeft het meteen al door en denkt: "Hé, alweer de 18e? Dat was het in het verslag van gisteren toch ook al?" Sorry, maar je maakt zoveel mee en de tijd gaat zo snel tijdens de vakantie dat ik een paar dagen geleden ineens de datum een dag extra vooruit heb gezet.

Vandaag hadden we een rit naar Underberg, een plaatsje aan de voet van de zuidelijke Drakensbergen en uitvalsbasis voor een Jeep-safari over de Sanipas naar Lesotho, die voor morgen op het programma staat. De eerste 60 km reden we over de N2 richting Durban waar we de N3, een belangrijke verbindingsweg tussen Durban (haven) en Johannesburg, opdraaiden. Over deze brede snelwegen (bij Durban zelfs 4 rijstroken per richting) waar we meestal 120 konden rijden waren we vrij snel bij Howick.

Hier bezochten we eerst het Mandela Capture site, een museum waar middels foto's en tekst de geschiedenis van de strijd tegen de apartheid wordt weergegeven en waar een heel speciaal standbeeld voor Mandela staat. Het portret van Mandela wordt pas goed zichtbaar vanop afstand. Na een drankje naar de volgende attractie van Howick, een waterval met de toepasselijke naam Howick-falls. Moest ik echt zien, want zonder waterval is mijn vakantie natuurlijk niet compleet. Het was best een aardig dingetje. Terwijl een folkloristische dans/zanggroep bezig was met zich lekker uit te leven, hebben we op het terras van een restaurant, in de schaduw van bomen, want het was vandaag weer lekker warm, zo tussen de 28 en 30 graden, onze lunch genuttigd.

Daarna over een weg door het "dal van de 1000 heuvels" naar Underberg. De weg slingerde zich 90 km door het groene landschap. Dan weer bossen, dan weer groene velden en heuvels met grazende koeien die te pas en te onpas doodgemoedereerd de weg overstaken. Was dus uitkijken geblazen. De 1000 heuvels zorgden er ook voor dat we soms flink omhoog moesten (en dalen uiteraard). Dat er verder niet veel ander verkeer was, maakte het autorijden voor mij een waar feest. Een heerlijke weg als je niet van saaie, rechte en vlakke wegen houdt.

De B&B is een prachtig landhuis in Engelse stijl met een prachtige tuin. Nou tuin, meer een park. Mooi plekkie.


Maandag, 19 oktober 2015. De Sanipas

Een dag, niet in woorden uit te drukken en met geen pen te beschrijven. Toch ga ik het proberen.

Het was vandaag het hoogtepunt van ons verblijf in Zuid-Afrika, zowel letterlijk als figuurlijk. We kwamen tot 3298 meter hoogte en we vonden deze dag, ondanks dat we al behoorlijke topdagen hebben beleefd, deze dag de top tot nu toe. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Om even voor negen vanmorgen werden we bij ons B&B opgehaald voor een 4-wheel tocht naar de Sani pass. Tot onze stomme verbazing hadden we een vrij luxe jeep met eigen gids/chauffeur (Aldo) tot onze beschikking. Aldo, een afgestudeerd bioloog, wist ons prachtige verhalen te vertellen en wist alles van dieren, planten, het ontstaan van de Drakensbergen, de geschiedenis van Lesotho en ons zowaar in vogels te interesseren. Zover ons engels het toeliet ook wat persoonlijke dingen besproken. Fijne vent die Aldo en naastverteller ook een goed chauffeur. Ik ben niet snel onder de indruk van een slechte weg en een bergpas maakt me echt niet bang, maar deze Sani pass had ik echt niet willen rijden. De weg was smal, bochtig, steil, zat vol kuilen, losliggende stenen, uitstekende rotspunten en nog veel meer oneffenheden. Dus blij dat ik nu eens niet rij!

De Drakensbergen waren wat landschap betreft geweldig. Echt afwijkend van de Alpen. Een heel aparte bergwereld voor ons. Zo kort na deze tocht vind ik het echt moeilijk om onder woorden te brengen van wat we gezien hebben en hoe we het beleefd hebben. Ik hoop dat de bijbehorende foto's een beeld geven van onze dag.

Om de Sani pass te bereiken moesten we de grens over om in het zelfstandige land Lesotho te komen, dus weer een aantal stempels in ons paspoort. Na de pass bezochten we een Basotho dorp, waar de gids ons wat vertelde over het zware bestaan van deze mensen en kregen we bij een bezoekje in een hut een stuk zelfgebakken brood (smakelijk) en zelfgebrouwen bier (beetje zurig) aangeboden. Uiteraard met de vrouw des huizes op de foto.

Daarna over een prachtige weg, die onder toezicht van chinezen wordt aangelegd (kon dat geld niet beter ergens anders voor worden gebruikt?) naar het hoogste punt van deze dag. Wat een uitzicht ! Daarna terug naar de grens en naar de hoogste pub van Zuid-Afrika (2874 m) waar we een late lunch gebruikten.

Als toetje de afdaling. Naar beneden rijdend zag je pas echt hoe steil de "weg" was en hoe spectaculair. Moe het gehobbel, het heen een weer geschud en vooral van alle indrukken kwamen we om half 5 weer aan bij ons tijdelijk "thuis".