Addo Elephant National Park
Blijf op de hoogte en volg Teunis
26 Oktober 2015 | Zuid-Afrika, Cannonvale
Zondag, 25 oktober 2015. Addo Elephant National Park
Voor ik over vandaag begin eerst nog wat van gisteren. Het buffet van gisteravond komt echt op nummer één. Zeker als het aan Els ligt. Dankzij het zeebanket was het echt haar avond.
Vanmorgen al vroeg wakker door de zon die dwars door de dunne gordijnen scheen. Dus ook vroeg aan het ontbijt. Toch niet al te vroeg vertrokken. Nadat we de koffers hadden gepakt en hadden uitgecheckt eerst lekker bij het zwembad, op een in de schaduw staande zitbank, op ons gemak koffie gedronken en nog wat van het uitzicht op de zee en de duinen genoten, die er in de zon wel heel mooi bij lagen.
Om half 10 vertrokken we voor onze autorit van ruim 300 km naar de Elephants Footprint Lodge in Colchester bij de zuidpoort van het Addo Elephant National Park. De rit verliep voorspoedig. Eerst over een mooi stukje weg naar de N2, die er bijna verlaten bij lag. De 275 km die we via deze weg aflegden waren een waar genoegen. Bijna niemand op de weg, toegestane snelheid bijna overal 120, hele stukken vier of driebaans. Heel relaxed autorijden. In één ruk ging het naar Colchester, waar we dus een uur te vroeg aankwamen. In het dorpje de tank van de auto volgegooid en ook onze eigen brandstoftank weer wat aangevuld. Dit keer met een hamburger, friet (alleen ik), milkshake en een cola. Uiteraard light, want je moet natuurlijk wel op de lijn blijven letten.
Om 2 uur ingecheckt in ons nieuwe onderkomen en om 3 uur een wandeling gestart naar een gebied met hoge, volledig kale en bijna witte duinen. Een heel apart stukje Zuid-Afrika. Helaas lag er tussen de enorme zandbak en ons de brede Sundays rivier, die een paar kilometer verder in de oceaan uitmonde. We hadden graag even in het zand van deze woestijn gewandeld. Onze kant van de rivier was ook een duingebied, maar dan begroeid met lage boompjes en struiken, waaronder een soort met lange en scherpe doorns. Verder groeide er een soort van palm en grote cactussen, waarvan er een bepaald soort in bloei stond en prachtige bloemen ten toon spreidde. Aan de kust, enige kilometers en flink wat hoogtemeters verder, was er ook aan onze zijde een strook witte duinen, doch na nog geen half uur wandelen waren we het zat om ons in het zweet te werken, maakten een paar foto's van de witte duinen aan de overzijde van de rivier, draaiden ons om en keerden terug naar de ongeduldig wachtende auto. Die had het ook warm gekregen in de brandende zon.
Het avondeten (in buffetvorm) was om te lachen of te huilen. Het is maar net hoe je het bekijkt. Voor een groep van 13 Duitse toeristen en 4 andere gasten (waaronder Els en ik) was, nadat er driekwart van de gasten had opgeschept, het werkelijk heerlijke springbok draadjesvlees, helemaal op. Geen stukje meer te vinden. Moest er dus bij worden gemaakt. En dat duurde even! Wij hadden het al op, maar moesten wel wachten tot het vlees klaar was. Pas daarna werd het nagerecht op tafel gezet. Ben benieuwd hoe het er morgenavond uitziet.
Maandag, 26 oktober 2015. Op safari in Addo Elephant National Park
Om 10 uur zouden we bij de Lodge worden opgehaald voor een safari in het Addo Elephant National Park. Wij stonden uiteraard een paar minuten te vroeg te wachten. Tegen beter in, want volgens Zuid-Afrikaans gebruik, wisten we inmiddels uit ervaring, werd het altijd later. Een kwartiertje dit keer. We hadden dit keer een vrouw (Etta) als gids en chauffeur en als echte vrouw vertelde ze achter elkaar de ene wetenswaardigheid na de andere. Het zal wel aan mij gelegen hebben maar in mijn ogen iets te veel. Al snel was ik standje "ogen open en oren dicht" beland. Een Duits stel en een koppel uit Australië maakten de passagierslijst van ons busje compleet.
De safari door het Addo Park verschilde nogal van de voorgaande. Het Park was bergachtig met een vrij dichte begroeiing. In het begin dachten we, hoe moeten we in deze groene bush wilde beesten vinden. Gelukkig waren er ook minder beboste stukken en grasland, dat door voorjaarsbloemen soms meer geel gekleurd dan groen was. De flora was werkelijk prachtig. Alleen dat al maakte de safari geslaagd.
De fauna had vandaag zijn up en downs. Soms zagen we bijna niets, soms plotselinge verrassingen, bijvoorbeeld in de vorm van olifanten, die op weg waren naar een waterplaats en waarvan er één (de grootste van een kudde van 7) op enkele centimeters langs ons busje liep. Oog in oog met een joekel van een olifant. Hield wel even mijn adem in. Alleen gescheiden van elkaar door een glazen raampje dat half open stond. Wat is een olifant dan groot zeg. Verdere hoogtepunten een grote kudde buffels en als afscheid een kudde olifanten, die netjes achter elkaar, met de ondergaande zon als decor, voor ons busje de weg overstaken. Ook nu met bijna ingehouden adem zitten filmen. Door het oponthoud met deze olifanten kwamen we 5 minuten na sluitingstijd bij de uitgang aan. Mochten er nog uit, want wat is nu 5 minuten in Zuid-Afrika?
Het eten in de Lodge was dit keer perfect. Voorgerechten en vlees, gebraden op een enorme bbq, was er in overvloed. Vooraf aan het toetje kregen we een "springbokje" aangeboden, een drankje met een mix van mint en amarula. Heerlijk! Omdat men zag dat Els en ik hier echt van genoten, kregen we nog een tweede. Dubbel genieten dus. Nee, driedubbel, want het toetje dat daarop volgde beschikte over dezelfde ingrediënten, alleen niet zo sterk.
Tevreden over deze dag, zitten (half liggen) we nu op de bank in onze kamer.
Voor ik over vandaag begin eerst nog wat van gisteren. Het buffet van gisteravond komt echt op nummer één. Zeker als het aan Els ligt. Dankzij het zeebanket was het echt haar avond.
Vanmorgen al vroeg wakker door de zon die dwars door de dunne gordijnen scheen. Dus ook vroeg aan het ontbijt. Toch niet al te vroeg vertrokken. Nadat we de koffers hadden gepakt en hadden uitgecheckt eerst lekker bij het zwembad, op een in de schaduw staande zitbank, op ons gemak koffie gedronken en nog wat van het uitzicht op de zee en de duinen genoten, die er in de zon wel heel mooi bij lagen.
Om half 10 vertrokken we voor onze autorit van ruim 300 km naar de Elephants Footprint Lodge in Colchester bij de zuidpoort van het Addo Elephant National Park. De rit verliep voorspoedig. Eerst over een mooi stukje weg naar de N2, die er bijna verlaten bij lag. De 275 km die we via deze weg aflegden waren een waar genoegen. Bijna niemand op de weg, toegestane snelheid bijna overal 120, hele stukken vier of driebaans. Heel relaxed autorijden. In één ruk ging het naar Colchester, waar we dus een uur te vroeg aankwamen. In het dorpje de tank van de auto volgegooid en ook onze eigen brandstoftank weer wat aangevuld. Dit keer met een hamburger, friet (alleen ik), milkshake en een cola. Uiteraard light, want je moet natuurlijk wel op de lijn blijven letten.
Om 2 uur ingecheckt in ons nieuwe onderkomen en om 3 uur een wandeling gestart naar een gebied met hoge, volledig kale en bijna witte duinen. Een heel apart stukje Zuid-Afrika. Helaas lag er tussen de enorme zandbak en ons de brede Sundays rivier, die een paar kilometer verder in de oceaan uitmonde. We hadden graag even in het zand van deze woestijn gewandeld. Onze kant van de rivier was ook een duingebied, maar dan begroeid met lage boompjes en struiken, waaronder een soort met lange en scherpe doorns. Verder groeide er een soort van palm en grote cactussen, waarvan er een bepaald soort in bloei stond en prachtige bloemen ten toon spreidde. Aan de kust, enige kilometers en flink wat hoogtemeters verder, was er ook aan onze zijde een strook witte duinen, doch na nog geen half uur wandelen waren we het zat om ons in het zweet te werken, maakten een paar foto's van de witte duinen aan de overzijde van de rivier, draaiden ons om en keerden terug naar de ongeduldig wachtende auto. Die had het ook warm gekregen in de brandende zon.
Het avondeten (in buffetvorm) was om te lachen of te huilen. Het is maar net hoe je het bekijkt. Voor een groep van 13 Duitse toeristen en 4 andere gasten (waaronder Els en ik) was, nadat er driekwart van de gasten had opgeschept, het werkelijk heerlijke springbok draadjesvlees, helemaal op. Geen stukje meer te vinden. Moest er dus bij worden gemaakt. En dat duurde even! Wij hadden het al op, maar moesten wel wachten tot het vlees klaar was. Pas daarna werd het nagerecht op tafel gezet. Ben benieuwd hoe het er morgenavond uitziet.
Maandag, 26 oktober 2015. Op safari in Addo Elephant National Park
Om 10 uur zouden we bij de Lodge worden opgehaald voor een safari in het Addo Elephant National Park. Wij stonden uiteraard een paar minuten te vroeg te wachten. Tegen beter in, want volgens Zuid-Afrikaans gebruik, wisten we inmiddels uit ervaring, werd het altijd later. Een kwartiertje dit keer. We hadden dit keer een vrouw (Etta) als gids en chauffeur en als echte vrouw vertelde ze achter elkaar de ene wetenswaardigheid na de andere. Het zal wel aan mij gelegen hebben maar in mijn ogen iets te veel. Al snel was ik standje "ogen open en oren dicht" beland. Een Duits stel en een koppel uit Australië maakten de passagierslijst van ons busje compleet.
De safari door het Addo Park verschilde nogal van de voorgaande. Het Park was bergachtig met een vrij dichte begroeiing. In het begin dachten we, hoe moeten we in deze groene bush wilde beesten vinden. Gelukkig waren er ook minder beboste stukken en grasland, dat door voorjaarsbloemen soms meer geel gekleurd dan groen was. De flora was werkelijk prachtig. Alleen dat al maakte de safari geslaagd.
De fauna had vandaag zijn up en downs. Soms zagen we bijna niets, soms plotselinge verrassingen, bijvoorbeeld in de vorm van olifanten, die op weg waren naar een waterplaats en waarvan er één (de grootste van een kudde van 7) op enkele centimeters langs ons busje liep. Oog in oog met een joekel van een olifant. Hield wel even mijn adem in. Alleen gescheiden van elkaar door een glazen raampje dat half open stond. Wat is een olifant dan groot zeg. Verdere hoogtepunten een grote kudde buffels en als afscheid een kudde olifanten, die netjes achter elkaar, met de ondergaande zon als decor, voor ons busje de weg overstaken. Ook nu met bijna ingehouden adem zitten filmen. Door het oponthoud met deze olifanten kwamen we 5 minuten na sluitingstijd bij de uitgang aan. Mochten er nog uit, want wat is nu 5 minuten in Zuid-Afrika?
Het eten in de Lodge was dit keer perfect. Voorgerechten en vlees, gebraden op een enorme bbq, was er in overvloed. Vooraf aan het toetje kregen we een "springbokje" aangeboden, een drankje met een mix van mint en amarula. Heerlijk! Omdat men zag dat Els en ik hier echt van genoten, kregen we nog een tweede. Dubbel genieten dus. Nee, driedubbel, want het toetje dat daarop volgde beschikte over dezelfde ingrediënten, alleen niet zo sterk.
Tevreden over deze dag, zitten (half liggen) we nu op de bank in onze kamer.
-
26 Oktober 2015 - 22:52
Monique:
wat een mooie plaatsen en dieren zien jullie!!!! geweldig!!! -
27 Oktober 2015 - 13:22
Tini:
Leuk hoor zo in de file staan, prachtig en zo dichtbij.
Dus die Amarula hebben ze nog Lekkerrr....
Lieve groetjes van ons
-
27 Oktober 2015 - 13:25
Wil:
wat een mooie plaatjes weer prachtig land en leuke mensen vooral die meneer in de duinen met die leuke hoed op genieten nog maar even
Hen en Wil -
28 Oktober 2015 - 20:26
Gijs:
Heb vandaag alles gelezen en alle foto's gezien wat een geweldige vakantie moet dit zijn voor jullie
dat het genieten voor jullie is kan ik wel aan elk verslag lezen.
groet uit nat IJsselstein Anke & Gijs
-
30 Oktober 2015 - 19:58
Teunis De Kruijk:
Wil, die meneer in de duinen komt binnenkort weer terug naar Nederland.
Tini, je weet wanneer we weer thuis komen, dus zet de glaasjes maar vast klaar
Monique, prachtige dieren hier, toch even anders dan Hilvarenbeek
Anke en Gijs, we hopen jullie spoedig weer te zien. Groet uit Oudtshoorn van Tun en Els.
-
31 Oktober 2015 - 17:03
Marga:
Hoe afwisselend kan het allemaal zijn, de ene dag wakker worden met de zon op jullie bolletjes en de andere dag weer bewolkt en dolfijntjes die voorbijkomen, wat wil je nog meer. En dan de ene keer heerlijk diner (zeebanket, hoezo alleen Els genoten, lust jij geen vis Teun?) en de volgende dag iets minder qua kwaliteit. Wederom geweldig die cactus en dan al die dieren, zo dichtbij, zou me kapot schrikken als er ineens een olifant naast me zou lopen. Jeetje wat een gigant. Maar ja dat zullen jullie allang gewend.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
