Dag 10 en dag 11
Door: Tun
Blijf op de hoogte en volg Teunis
09 September 2010 | Verenigde Staten, Page
Dag 10: 7 september 2010 Sunset Crater Volcano National Monument
De weergoden hadden vannacht weer eens werkoverleg. “Wat! Hebben die Kruikies nu al 9 dagen zon achter elkaar. Dat moet echt niet gekker worden. Daar moeten we wat aan doen. Laten we ze vannacht eens lekker wakker laten worden van een lekkere regenbui en als ze dan morgen opstaan zorgen we voor een grauwe grijze lucht met af en toe wat gespetter. Niet te gek, maar wel genoeg om ze weer even met beide benen op de grond te zetten, want die 2 denken echt dat de zon hier altijd maar schijnt”. Dus zo gezegd zo gedaan. Gelukkig was de ochtendploeg van de weergoden wat milder en lieten ons in de loop van de ochtend weer blauwe stukken en zon zien. Zo werd het toch nog een aardige dag. De geplande route kortte ik flink wat in, want ik wilden ook wel eens iets anders doen dan alleen maar chauffeurtje spelen. Zodoende stonden we al voor twaalf uur op de camping in het Sunset Crater Volcano National Monument op een hoogte van 2121 meter en met een temperatuurtje van nog net boven de 20.
Na de lunch op de mountenbike en onderweg 2 keer afgestapt voor een wandeling. De eerste wandeling, de Lava Flow Trail, was een hele mooie wandeling door een oude lavastroom van de Sunset Crater. Het was een heerlijk middagje. Geen reizen, echt vakantie!
Dag 11: 8 september 2010 Page
Het was vandaag weer een prachtdag. Vannacht even wakker geschrokken omdat de verwarming plotseling aansprong. Ik dacht: “Welke idioot zet nu midden in de nacht zijn stroomgenerator aan, draaide me om en sliep verder. Els was wat alerter en zette de verwarming snel uit. Ja, op ruim 2100 meter kan het dus flink afkoelen.
Voor we vanmorgen het park uitreden, brachten we eerst nog een bezoek bij de restanten van een nederzeting van de Wapatki indianen. Die woonden dus niet in een wigwam, maar in een stenen behuizing. Ze leefden overdag buiten en sliepen s’nachts met het hele gezin in een kamertje van 3 bij 3. Geen deuren in de muren. Ze kwamen binnen via een gat in het dak dat ze via een ladder bereikten.
Onderweg weer veel mooie en aparte landschappen gezien met als de Horseshoe Bend, een bijna 180 graden bocht in de Colorado rivier, een eerste blik op een stukje Grand Canyon (hier nog Glenn Canyon).
Bij de receptie van onze camping, waar we voor 3 nachten hebben geboekt, hebben we voor morgen een boottochtje over het Lake Powel meer, en overmorgen gaan we met een gids de Antilope Canyon in. Het is momenteel heerlijk weer, mooie witte wolkjes en heel veel zon. Wel heftige wind. Deze wind is de oorzaak dat we vandaag niet naar de Grand Canyon zijn gereden en voor Page kozen. De Grand Canyon loopt niet weg en met die wind (ook morgen bij de Canyon) lijkt het ons niet leuk om in een helikopter te zitten.
De weergoden hadden vannacht weer eens werkoverleg. “Wat! Hebben die Kruikies nu al 9 dagen zon achter elkaar. Dat moet echt niet gekker worden. Daar moeten we wat aan doen. Laten we ze vannacht eens lekker wakker laten worden van een lekkere regenbui en als ze dan morgen opstaan zorgen we voor een grauwe grijze lucht met af en toe wat gespetter. Niet te gek, maar wel genoeg om ze weer even met beide benen op de grond te zetten, want die 2 denken echt dat de zon hier altijd maar schijnt”. Dus zo gezegd zo gedaan. Gelukkig was de ochtendploeg van de weergoden wat milder en lieten ons in de loop van de ochtend weer blauwe stukken en zon zien. Zo werd het toch nog een aardige dag. De geplande route kortte ik flink wat in, want ik wilden ook wel eens iets anders doen dan alleen maar chauffeurtje spelen. Zodoende stonden we al voor twaalf uur op de camping in het Sunset Crater Volcano National Monument op een hoogte van 2121 meter en met een temperatuurtje van nog net boven de 20.
Na de lunch op de mountenbike en onderweg 2 keer afgestapt voor een wandeling. De eerste wandeling, de Lava Flow Trail, was een hele mooie wandeling door een oude lavastroom van de Sunset Crater. Het was een heerlijk middagje. Geen reizen, echt vakantie!
Dag 11: 8 september 2010 Page
Het was vandaag weer een prachtdag. Vannacht even wakker geschrokken omdat de verwarming plotseling aansprong. Ik dacht: “Welke idioot zet nu midden in de nacht zijn stroomgenerator aan, draaide me om en sliep verder. Els was wat alerter en zette de verwarming snel uit. Ja, op ruim 2100 meter kan het dus flink afkoelen.
Voor we vanmorgen het park uitreden, brachten we eerst nog een bezoek bij de restanten van een nederzeting van de Wapatki indianen. Die woonden dus niet in een wigwam, maar in een stenen behuizing. Ze leefden overdag buiten en sliepen s’nachts met het hele gezin in een kamertje van 3 bij 3. Geen deuren in de muren. Ze kwamen binnen via een gat in het dak dat ze via een ladder bereikten.
Onderweg weer veel mooie en aparte landschappen gezien met als de Horseshoe Bend, een bijna 180 graden bocht in de Colorado rivier, een eerste blik op een stukje Grand Canyon (hier nog Glenn Canyon).
Bij de receptie van onze camping, waar we voor 3 nachten hebben geboekt, hebben we voor morgen een boottochtje over het Lake Powel meer, en overmorgen gaan we met een gids de Antilope Canyon in. Het is momenteel heerlijk weer, mooie witte wolkjes en heel veel zon. Wel heftige wind. Deze wind is de oorzaak dat we vandaag niet naar de Grand Canyon zijn gereden en voor Page kozen. De Grand Canyon loopt niet weg en met die wind (ook morgen bij de Canyon) lijkt het ons niet leuk om in een helikopter te zitten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
