Lyman

Vrijdag, 22-6-2012

Laat ik maar beginnen met de melding dat de Chinees heerlijk was. Het eten was in de vorm van een buffet, voorgerechten, hoofdgerechten en nagerechten. Er was zoveel te kiezen, niet normaal meer. Het systeem was als volgt, bij binnenkomst je drankje bestellen, betalen en laden maar. Zo veel je maar wilt en op kunt. Zelf hebben we ons behoorlijk in kunnen houden, maar wat kunnen die Amerikanen bunkeren zeg. Geen wonder dat we zoveel moddervette lui op straat zien. Dus eten zo veel je wilt en een pilsje voor de zestigerjarenprijs voor nog geen 12 dollar per persoon. Bovendien nog heel lekker ook. Wat wil een mens nog meer. OK, een beetje leuke aankleding van de inrichting, zoals bij ons in Nederland. Verder alles pico bello!

De rit van vandaag was verrassend mooi. Ik had wel iets gelezen over de Red Canyon, maar dat het zo mooi zou zijn had ik dus echt niet verwacht. De rit was vol afwisseling. Na het Steinaker Reservoir, waar we gisteren naar toe zijn gefietst, ging de weg al snel in serpentines en met on-Amerikaans scherpe bochten omhoog om een flinke bergrug over te steken. We bereikten een hoogte van 3000 meter en daalden daarna na 2500 en reden door een prachtig beboste omgeving. Dennenbossen en berkenbossen wisselden zich af. Plotseling voor ons de Red Canyon. We daalden langs rood en geel gekleurde rotsen naar een uitzichtpunt met een werkelijk fantastisch zicht op een stuwmeer tussen roodgekleurde rotswanden. Adembenemend......of begint mijn enthousiasme op hol te slaan. In ieder geval, we vonden het hartstikke mooi. Nadat we tot op meerhoogte waren gedaald en links van het meer wegdraaiden, weer een heel ander landschap. In het begin reden we door een Canyon en kwamen daarna in en heuvelachtig gebied met dan weer dorre stukken en dan weer groene stukken. Als laatste, en heel apart landschap,
kregen we een soort van zandsteenheuvels met een heel apart groen koperachtige kleur.

Om even over enen kwamen we al aan op de volgende camping. In Lyman om precies te zijn. Dit plaatsje ligt al in de 3e staat van Amerika, die we aandoen. Na Colorado en Utah zijn we nu in Wyoming. We kregen er in eerste instantie een plaats waar we niet zo happy mee waren en konden op ons verzoek verhuizen naar 1 van de weinige plaatsen waar een boompje voor schaduw zorgt. En een plaatsje in de schaduw is een "must" want de zon schijnt onbarmhartig en het is 33 graden.

Na de elektriciteit, water, de zwarte afvoer (WC) en grijze afvoer (water uit kranen en douche) aangesloten te hebben na rijp beraad weer ongedaan gemaakt. Dit omdat we zo veel boodschappen in moesten slaan dat we die onmogelijk op de fiets konden vervoeren. Dus met de camper in een naburige plaats weer een flinke kar voedsel ingeslagen.

Het plekje waar we nu staan bevalt ons prima. Heel erg ruim, heel goed en snel internet en het is hier enorm rustig. Kunnen het hier wel even volhouden. We blijven hier morgen ook.

Zaterdag 21-6-2012

Vandaag eens geen halleluja . Vandaag niet alleen maar prachtige dingen en geluk. Ook bij ons zit het wel eens tegen. Aan het weer lag het niet, een onbewolkte lucht en een temperatuur van 37 graden ( 14:30 uur). Nee, het probleem van de dag is dat de achterband van de fiets van Els plat staat. We hebben eerst geprobeerd met een klein handpompje de band weer op te pompen. Kwam zo goed als geen lucht in. Bij een benzinestation geprobeerd. Liep net zo snel weer leeg. Ventiel stuk of binnenband bij ventiel volkomen lek. In de twee winkels in de omgeving waar men binnenbanden verkocht wel binnenbanden, maar alleen onze maat (26) was uitverkocht. Enorm balen dus.
Niet op de fiets vandaag en later maar ergens anders een band zien te scoren.

Niet op de fiets betekende voor vandaag dat ons geplande fietstochtje naar Fort Bridger nu met de camper gemaakt moest worden. Dit fort werd in 1843 door Jim Bridger opgebouwd en was in het begin niet meer dan een met palen omheinde smederij en winkel. In 1858 werd het een militaire buitenpost. De replica van het allereerste fort (het origineel is in de fik gevlogen) was echt heel leuk om te zien. Ook het museum, het ingerichte Ranch House en het 1884 Commanding Officers Quators was de moeite waard. Maar om nu te zeggen, iedereen die naar Amerika gaat moet dit gezien hebben. Nee, er zijn volgens mij duizenden dingen mooier en interessanter.

We zitten op dit moment (3 uur) weer lekker lui onder ons boompje. Vanmiddag voor de gein even het zitdeel van de camper naar buiten uit laten schuiven. Extra ruimte, maar we redden het best zonder deze voor ons overbodige luxe.
Els heeft net het eerste wasje in Amerika gedraaid en de was zit nu in de droger. Voor alle duidelijkheid. De wasmachine en droger zijn van de camping. De camper is wel groot en van alle luxe voorzien, maar een wasmachine en droger ontbreekt. Ook een vaatwasser ontbreekt. Sta ik tijdens de vakantie af te drogen. Maar ja, dat is de charme van het "kamperen", zullen we maar zeggen.

De rest van de dag zal wel lui en rustig verlopen. Morgen de langste rit van onze vakantie. We gaan dan naar het Grand Teton National Park, een rit van 215 mijl. We zitten daar dan op een camping midden in de bush. Geen stroom, stromend water en ook geen Internet. Dus vanaf vandaag, 3 dagen geen berichten van de Kruikjes.