Swakopmund
Blijf op de hoogte en volg Teunis
14 Oktober 2013 | Namibië, Swakopmund
Jullie zullen wel denken dat gaat snel achter elkaar. Het ene is nog niet binnen of er volgt al weer een nieuwe. Eindelijk heb ik een goed werkend Wifi gevonden in een internetcafe. Dus meteen profiteren.
Vrijdag, 11-10-2013. Solitaire
Vannacht slecht geslapen. Voelde me misselijk en zweette als een otter. Iets verkeerds gegeten? Te veel inspanning bij te hoge temperatuur? Wat het ook geweest mag zijn, ik voelde me flink beroerd. Als eten moest ik echt niet denken, toch als ontbijt maar wat yoghurt met wat fruit naar binnen gewerkt. Een kleine kilometer van de Lodge lag de Sesriem Canyon. Tegen beter weten deze Canyon ingegaan. Viel behoorlijk tegen en dat kwam niet alleen doordat ik me niet best voelde.
We waren er heel snel weer uit en gingen van start voor de rit naar Solitaire. Het was heerlijk koel in de auto. Toch een uitvinding, die airco. In Solitaire aangekomen (12:00 uur) bleek onze kamer nog niet klaar te zijn. Pech, want ik wilde zo snel mogelijk op bed neervallen. In plaats daarvan in de Bakery , die we kennen uit het boek van Tom van der Lee (Solitaire) als lunch een heerlijk stuk appeltaart op.
Gelukkig duurde het niet lang voor ik mijn bed in kon duiken. Ook Els ging even een kleine siësta houden. Buiten viel de hitte als een deken over je heen en hoewel binnen op de kamer geen airco draaide was het daar beter uit te houden dan buiten. Na een uurtje ging Els toch maar naar buiten om wat te filmen e te fotograferen en ging even later in de schaduw voor onze kamer wat lezen. Om een uur of 5 kwam ook ik, na wat slaap en een paar bezoekjes aan het toilet ben ik Els gezelschap gaan houden en heb voor het avondeten, samen met mijn Elsje, nog van een mooie zonsondergang genoten. Hoefden we niet eens een duin voor op te klimmen.
Het avondeten bestond uit een uitgebreid buffet, waar ik wel heel bescheiden gebruik van heb gemaakt.
Zaterdag 12-10-2013 Swakopmund
Vanmorgen voelde ik me weer een stuk beter en het ontbijtje smaakte we weer. Al vroeg op pad voor de rit naar Swakopmund. Het werd een prettige rit door diverse landschappen. We begonnen bij Solitaire op de redelijk groene hoogvlakte, kwamen in een bergachtige streek met kale rotsen, reden door een soort van prairie waar we een kudde springbokken zagen en struisvogels, namen probleemloos twee passen (Gaubpass en Kuisebpass), nou ja passen, het was meer eerst afdalen naar de bodem van een heel diepe kloof, een brug over (geen water) en dan weer omhoog de hoogvlakte op. Vervolgens een traject door een zandwoestijn, langs duinen om tenslotte in Swakamund aan de oceaan uit te komen. Onderweg een flink aantal stops gehouden om van de diverse landschappen te genieten, even de benen te strekken en uiteraard om te filmen en te fotograferen.
In Swakopmund was het qua temperatuur even wennen. Er stond een fris zeewindje, ik bedoel natuurlijk oceaanwindje, want we zitten niet aan zee maar aan de oceaan en die wind is nog frisser. Toen we na het inchecken de stad introkken moesten de warme vesten aan. De ene dag loop je te puffen van de hitte (tussen de 30 en 35 graden) zo loop je bij een graadje van 20 met frisse wind. Raar land dat Namibië. Na bij een flappentap de portemonnee weer bijgevuld te hebben, even een stukje stad bekeken en daarna richting oceaan. Daar ontmoetten we een van de twee Duitse stellen, die we ontmoet hadden in de Zebra Lodge. Ze hadden met zijn vieren met veel moeite een tafel voor het diner kunnen reserveren en als de tafel van 4 kon worden aangepast naar 6 waren we meer dan welkom. Wij de pier op, het restaurant in en de reservering proberen aan te passen. Kon niet, was helemaal vol, er kon geen stoel meer bij. Pech dus.
Vanavond voor het eerst binnen gegeten. Met een jasje aan naar het restaurant gewandeld. Kraag omhoog. Alsof we thuis in Nederland zijn. Heerlijk gegeten (vis). Nog steeds geen werkend internet. We gaan dus lekker een stukje lezen. Nee, geen boek. Gewoon van mijn iPad.
Zondag, 13-10-2013.
De dag begon weer redelijk vroeg. Om kwart voor zeven het bedje uit. Redelijk goed geslapen. Afgelopen nacht onder een lekker dik dekbed en niet onder een superdun lakentje, dat eigenlijk nog te dik was. Wat een wereld van verschil tussen de kust en het binnenland. Scheelt echt een jas.
Vanmorgen eerst een kort (30 km) ritje naar Walvisbaai, waar we op een catamaran stappen om de wereld voor de kust te ontdekken. Als we vertrekken is de zon nog niet door de dunne bewolking heen gebroken en het is behoorlijk fris, ik zou zeggen Hollands koud, dus daar gingen we, de oceaan op met drie lagen kleding, namelijk een dun truitje met lange mouwen, een dik vest en een winddicht jack.
De boottrip was in een woord geweldig. Het begon al met een groep flamingo's en een zeeleeuw die aan boord kwam en waarmee Els op de foto ging. Niet alleen deze ene (behoorlijk afgerichte) zeeleeuw kwam aan boord, maar ook andere zeeleeuwen en grote, naar we vonden erg mooie pelikanen, liftten af en toe een stuk mee. Langs de kust stopten we een paar keer bij grote kolonies zeeleeuwen of robben of honden, of hoe die dingen ook heten, ik zie het verschil niet. Voor mij zijn ze allemaal gelijk en ik vind ze leuk. Het hoogtepunt waren toch weer de dolfijnen die plotseling uit het niets met de boot mee gingen zwemmen. Dat is toch zo'n fantastisch gezicht en fijne ervaring. Tot slot kregen we iets voorgeschoteld dat niets met dieren spotten te maken had, of het moet zijn dat we ze bij wat glazen met bubbeltjeswijn als lekkere hapjes kregen opgediend. We hebben zelfs weer een oester geprobeerd. Was wat beter dan die zoute rubberen dingen die we in Frankrijk eens hebben geproefd. Let op, de Namibische oesters gaan de wereld veroveren. Na de lunch met werkelijk heerlijke hapjes eindigde de onvergetelijke boottocht.
Voor we vanmiddag de stad in zijn gewandeld eerst een dik uur op bed gelegen en even lekker we gedoezeld. We beginnen langzaamaan te beseffen dat ouderdom zijn beperkingen heeft en de boog niet altijd gespannen kan zijn. Als we de stad in lopen gaan we de richting van de vuurtoren uit. Niet voor de vuurtoren, maar voor cafe Anton, waar ze volgens berichten erg lekkere Schwarzwalder Torte hebben. Het was echt lekker, alleen misten we de Kirshlikeur. Daarna op een bankje, uit de wind en in het prille voorjaarszonnetje, tijdje naar de oceaan en voorbij trekkende mensen zitten kijken. Dat laatste deden we ook op een terrasje bij het genot van ijskoude appelsap.
Het avondeten bij restaurant Tug, bij de ingang van de pier, was prima. We zaten in een soort van stuurhut met twee tafeltjes op de bovenste verdieping van het restaurant, met rondom onze stuurhut aan drie zijden een rijtje tafeltjes. Heel knus en heel gezellig. We genoten van het eten, het uitzicht en van de jonge kinderen van het gezin aan de tafel naast ons, die me erg deed denken aan de tijd dat wij met onze kleintjes uit eten gingen.
Tevreden en gelukkig liepen we terug naar ons guesthouse . Het was een prachtige dag.
Vrijdag, 11-10-2013. Solitaire
Vannacht slecht geslapen. Voelde me misselijk en zweette als een otter. Iets verkeerds gegeten? Te veel inspanning bij te hoge temperatuur? Wat het ook geweest mag zijn, ik voelde me flink beroerd. Als eten moest ik echt niet denken, toch als ontbijt maar wat yoghurt met wat fruit naar binnen gewerkt. Een kleine kilometer van de Lodge lag de Sesriem Canyon. Tegen beter weten deze Canyon ingegaan. Viel behoorlijk tegen en dat kwam niet alleen doordat ik me niet best voelde.
We waren er heel snel weer uit en gingen van start voor de rit naar Solitaire. Het was heerlijk koel in de auto. Toch een uitvinding, die airco. In Solitaire aangekomen (12:00 uur) bleek onze kamer nog niet klaar te zijn. Pech, want ik wilde zo snel mogelijk op bed neervallen. In plaats daarvan in de Bakery , die we kennen uit het boek van Tom van der Lee (Solitaire) als lunch een heerlijk stuk appeltaart op.
Gelukkig duurde het niet lang voor ik mijn bed in kon duiken. Ook Els ging even een kleine siësta houden. Buiten viel de hitte als een deken over je heen en hoewel binnen op de kamer geen airco draaide was het daar beter uit te houden dan buiten. Na een uurtje ging Els toch maar naar buiten om wat te filmen e te fotograferen en ging even later in de schaduw voor onze kamer wat lezen. Om een uur of 5 kwam ook ik, na wat slaap en een paar bezoekjes aan het toilet ben ik Els gezelschap gaan houden en heb voor het avondeten, samen met mijn Elsje, nog van een mooie zonsondergang genoten. Hoefden we niet eens een duin voor op te klimmen.
Het avondeten bestond uit een uitgebreid buffet, waar ik wel heel bescheiden gebruik van heb gemaakt.
Zaterdag 12-10-2013 Swakopmund
Vanmorgen voelde ik me weer een stuk beter en het ontbijtje smaakte we weer. Al vroeg op pad voor de rit naar Swakopmund. Het werd een prettige rit door diverse landschappen. We begonnen bij Solitaire op de redelijk groene hoogvlakte, kwamen in een bergachtige streek met kale rotsen, reden door een soort van prairie waar we een kudde springbokken zagen en struisvogels, namen probleemloos twee passen (Gaubpass en Kuisebpass), nou ja passen, het was meer eerst afdalen naar de bodem van een heel diepe kloof, een brug over (geen water) en dan weer omhoog de hoogvlakte op. Vervolgens een traject door een zandwoestijn, langs duinen om tenslotte in Swakamund aan de oceaan uit te komen. Onderweg een flink aantal stops gehouden om van de diverse landschappen te genieten, even de benen te strekken en uiteraard om te filmen en te fotograferen.
In Swakopmund was het qua temperatuur even wennen. Er stond een fris zeewindje, ik bedoel natuurlijk oceaanwindje, want we zitten niet aan zee maar aan de oceaan en die wind is nog frisser. Toen we na het inchecken de stad introkken moesten de warme vesten aan. De ene dag loop je te puffen van de hitte (tussen de 30 en 35 graden) zo loop je bij een graadje van 20 met frisse wind. Raar land dat Namibië. Na bij een flappentap de portemonnee weer bijgevuld te hebben, even een stukje stad bekeken en daarna richting oceaan. Daar ontmoetten we een van de twee Duitse stellen, die we ontmoet hadden in de Zebra Lodge. Ze hadden met zijn vieren met veel moeite een tafel voor het diner kunnen reserveren en als de tafel van 4 kon worden aangepast naar 6 waren we meer dan welkom. Wij de pier op, het restaurant in en de reservering proberen aan te passen. Kon niet, was helemaal vol, er kon geen stoel meer bij. Pech dus.
Vanavond voor het eerst binnen gegeten. Met een jasje aan naar het restaurant gewandeld. Kraag omhoog. Alsof we thuis in Nederland zijn. Heerlijk gegeten (vis). Nog steeds geen werkend internet. We gaan dus lekker een stukje lezen. Nee, geen boek. Gewoon van mijn iPad.
Zondag, 13-10-2013.
De dag begon weer redelijk vroeg. Om kwart voor zeven het bedje uit. Redelijk goed geslapen. Afgelopen nacht onder een lekker dik dekbed en niet onder een superdun lakentje, dat eigenlijk nog te dik was. Wat een wereld van verschil tussen de kust en het binnenland. Scheelt echt een jas.
Vanmorgen eerst een kort (30 km) ritje naar Walvisbaai, waar we op een catamaran stappen om de wereld voor de kust te ontdekken. Als we vertrekken is de zon nog niet door de dunne bewolking heen gebroken en het is behoorlijk fris, ik zou zeggen Hollands koud, dus daar gingen we, de oceaan op met drie lagen kleding, namelijk een dun truitje met lange mouwen, een dik vest en een winddicht jack.
De boottrip was in een woord geweldig. Het begon al met een groep flamingo's en een zeeleeuw die aan boord kwam en waarmee Els op de foto ging. Niet alleen deze ene (behoorlijk afgerichte) zeeleeuw kwam aan boord, maar ook andere zeeleeuwen en grote, naar we vonden erg mooie pelikanen, liftten af en toe een stuk mee. Langs de kust stopten we een paar keer bij grote kolonies zeeleeuwen of robben of honden, of hoe die dingen ook heten, ik zie het verschil niet. Voor mij zijn ze allemaal gelijk en ik vind ze leuk. Het hoogtepunt waren toch weer de dolfijnen die plotseling uit het niets met de boot mee gingen zwemmen. Dat is toch zo'n fantastisch gezicht en fijne ervaring. Tot slot kregen we iets voorgeschoteld dat niets met dieren spotten te maken had, of het moet zijn dat we ze bij wat glazen met bubbeltjeswijn als lekkere hapjes kregen opgediend. We hebben zelfs weer een oester geprobeerd. Was wat beter dan die zoute rubberen dingen die we in Frankrijk eens hebben geproefd. Let op, de Namibische oesters gaan de wereld veroveren. Na de lunch met werkelijk heerlijke hapjes eindigde de onvergetelijke boottocht.
Voor we vanmiddag de stad in zijn gewandeld eerst een dik uur op bed gelegen en even lekker we gedoezeld. We beginnen langzaamaan te beseffen dat ouderdom zijn beperkingen heeft en de boog niet altijd gespannen kan zijn. Als we de stad in lopen gaan we de richting van de vuurtoren uit. Niet voor de vuurtoren, maar voor cafe Anton, waar ze volgens berichten erg lekkere Schwarzwalder Torte hebben. Het was echt lekker, alleen misten we de Kirshlikeur. Daarna op een bankje, uit de wind en in het prille voorjaarszonnetje, tijdje naar de oceaan en voorbij trekkende mensen zitten kijken. Dat laatste deden we ook op een terrasje bij het genot van ijskoude appelsap.
Het avondeten bij restaurant Tug, bij de ingang van de pier, was prima. We zaten in een soort van stuurhut met twee tafeltjes op de bovenste verdieping van het restaurant, met rondom onze stuurhut aan drie zijden een rijtje tafeltjes. Heel knus en heel gezellig. We genoten van het eten, het uitzicht en van de jonge kinderen van het gezin aan de tafel naast ons, die me erg deed denken aan de tijd dat wij met onze kleintjes uit eten gingen.
Tevreden en gelukkig liepen we terug naar ons guesthouse . Het was een prachtige dag.
-
14 Oktober 2013 - 11:14
Nel En Leo:
Vakantiegangers: wat een prachtige verhalen, afgezien van de (eventuele) buikloop. Ik denk dat het ook voor jullie globetrotters weer een aparte ervaring is. Toch weer heel anders denk ik, de zandvlaktes, zandduinen en dat soort eigenaardigheden. De foto's geven een idee, maar onze ervaring na Zuid Afrika is wel dat je het zelf moet zien, en dat doen jullie! Wij wensen jullie wederom nog veel plezier en kijken uit naar de volgende verslagen. Maak ze niet te spannend want dan moet ik nu al gaan sparen voor een soortgelijke reis!! Groet, Nel en Leo -
14 Oktober 2013 - 15:09
Monique:
wat mooi allemaal zeg! en dan die dolfijnen, zo dicht bij!!!!geluksvogels zijn jullie.
En wat een leuke foto van jou Els op de boot met die grote zeehond, (die meneer van Gangamstyle is ook mee zie ik, ha ha) Jullie zullen nog wel veel meer moois zien, ik wacht weer af..... veel plezier hoor schatties!!!xxxx -
14 Oktober 2013 - 21:07
Gijs & Anke:
Hallo Els en Tun,
Geweldige foto's wat een mooi schitterend land, die boot tocht met de dolfijnen die bosjes mannen ik zag nog geen takke wijf.zijn die daar niet?
Dit is genieten zo te zien, wacht op het volgende verslag.
Groetjes Anke en Gijs -
14 Oktober 2013 - 22:44
Kees En Marian:
wel een hele gewaarwording die temp wisselingen en voor ons een jaloers makende reis
het weer is hier kloten blijf maar lekker veel schrijven het is heel leuk om te lezen
gr marian en kees -
15 Oktober 2013 - 12:59
Nel:
Hoi els en teun boek is erg mooi maar nu ik hetverslag van jullie lees is ditgeen vakantie voor mij te weinig bloemetjes maar jullie genieten gelukkig wel groetjes en nog veelfijne dagen nel. -
15 Oktober 2013 - 13:48
Wil De Kruijk:
Hoi Luitjes.
lekker warm he hier is het een appel en een peer wat een klote weer leuk om het verslag te lezen jullie hebben het volgens mij erg naar de zin doe wel een beetje rustig aan op deze leeftijd je kan niet alles meer hebben grapje we zien en horen jullie weer.
Groetjes Hennie en Wil. -
15 Oktober 2013 - 16:54
Marga:
Dag Els enTun,
Ondanks het akkefietje met Tun's buikje genieten jullie van oudsher met wat er op jullie pad komt, zoals de pelikanen, de zeeleeuwen en natuurlijk die prachtige flamingo's en dolfijnen, geweldig om ze aan te raken, wil ik ook!!!!! En Els je gelooft het niet maar gisteren na de saunabezoek ging ik mijn haar wassen en ineens kwam die Afrikaan, je weet wel die met die grote ..............!!zonder het te vragen bij mij onder de warme douche staan, ik dacht rot op naar Namibie , Menno zag het gebeuren en lag in een deuk.Dit even terzijde, die foto's waren prachtig en beproef ik ook wel in ons kikkerlandje de sfeer aldaar. Kijk uit wat jullie eten en tot mails. groetjes Marga
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
