Epupa Falls

Zaterdag 19-10-2013. Epupa falls (1)

Op het moment dat ik dit stukje begin te schrijven, zit ik voor mijn tenthuisje en kijk ik uit over de Kunene rivier, die op een paar meter vanaf onze veranda langs stroomt en op een goede 150 meter stroomafwaarts naar beneden valt. De lodge-huisjes staan heerlijk in de schaduw van palmbomen en ook aan de overkant van de rivier (Angola) staan palmbomen langs de rivier. Er is ons op het hart gedrukt niet in de rivier te gaan zwemmen i.v.m krokodillen, die niet aan de lodge-kant liggen, maar wel aan de overkant. Zwemmen kunnen we in het zwembad, dus liever maar niet in de rivier. Tenslotte kunnen wij beter krokodillenvlees eten dan krokodillen mensenvlees.

We zijn hier gekomen via een heerlijk ritje van 180 km. Redelijke weg en lekker afwisselend, soms veel bochten, korte hellingen, rotsformaties, Himbadorpjes en overal de onvermijdbare droogstaande rivierbeddingen en kuddes geiten en wat koeien. Geen moment van verveling onderweg. Voor we op ,weg gingen eerst nog getankt en in de super wat boodschapjes gedaan en uiteraard naar de bonte verzameling mensen gekeken. Voorlopig blijven we lekker een paar uurtjes op onze veranda voor het huisje wat genieten van de heerlijke rust en het fraaie uitzicht. Daarna waarschijnlijk ons eerste bezoek aan de waterval.

Wow, dit is mijn eerste indruk van de Epupa Falls. OK, dit schrijf ik eerst even op en daarna laat ik alle indrukken even op me inwerken voor ik verder schrijf.
Zo, ik heb alles op een rijtje kunnen zetten. Ik ben wel tot de ontdekking gekomen dat het echt met geen pen te beschrijven is. In ieder geval niet door mij. Toch maar een poging wagen.
Om vijf uur met zijn tweetjes op pad om de waterval, die over een breedte van bijna anderhalve kilometer zestig meter naar beneden valt, eens te gaan aanschouwen. Na een vijfhonderd meter lopen stonden we bij de eerste val, waar van drie zijden water een diepe kloof naar beneden viel, nee, naar beneden donderde. Over een licht geitenpaadje liepen stegen we heel langzaam en kregen een steeds mooier uitzicht over het brede stroomgebied van de rivier, die zich met tientallen grote en kleine stroompjes de diepte instortte. Op een gegeven punt hadden we een vrijwel totaal overzicht over zo'n beetje alle vallen van de Falls. Overweldigend mooi vonden we het en we hebben bijna een half uur ademloos zitten genieten. We vonden de waterval nu al, in het droge seizoen, fantastisch, hoe zouden we het dan in de natte periode wel niet ervaren, als het water over bijna de hele breedte naar beneden komt. Zal me een spektakel zijn.
Totaal nog onder de indruk eindig ik mijn waterval ervaring. Morgen de waterval nog maar een keer bekijken.

Ondertussen was het flink gaan waaien en terug bij het huisje stond de deur wagenwijd open en we hadden hem toch echt op slot gedaan. Deur dicht gedaan en op het nachtslot. Waaide na verloop van tijd zomaar open. Nadat het nog een paar maal gebeurde de eigenaar gewaarschuwd. Kwam doordat de wind het tenthuisje zo door elkaar schudde dat de deur een beetje te veel ruimte kreeg. Het euvel is tijdens ons diner verholpen.
Het waait nog steeds behoorlijk, wat op zich niet zo heel erg is, want een beetje afkoeling na deze warme dag is best prettig. Kunnen we straks lekker slapen.

Zondag 20-10-2013. Epupa Falls. (2)

Vanmorgen wakker geworden van het prachtige gezang van een vogel en gekwetter van nog wat andere vogeltjes. Helaas werd het gezang verstoord door duivengekoer, wel met een echt Afrikaans accent, maar het blijft stom en irritant gekoer. Wat heb ik de pest aan dat geluid. Het verstoord ons mooie sprookje van onze Punica-oase. Ja, want we zitten echt in en prachtige oase. Ik raak niet uitgekeken op de groene omgeving van de rivier, een rivier die we misschien vanmiddag gaan bevaren. Straks komt er een gids die ons het een en ander komt vertellen. Het gaat goed met mijn schouder, dus wie weet.

Na de afspraak met de gids te gaan raften hebben we nog even een wandeling langs de watervallen gemaakt. Was wat minder spectaculair dan gisteravond omdat er wat minder water doorkomt doordat een stuwdam bepaalde dagen minder water doorlaat. Voor en na de wandeling naar wat aapjes in de palmen zitten kijken. Leuk je familie zo in de bomen te zien.

Het raften was geweldig. Om bij de startplek te komen moesten we eerst over een erbarmelijk slecht pad, dwars door een Himbadorp, om bij de organisator van het raften te komen. Gelukkig hoefde ik niet zelf te rijden, want we kregen een lift van een Duits echtpaar (hier onze buren) die tijdens de lunch via ons over de raftmogelijkheid hoorden en op het laatste moment ook boekten.
Over een nog slechter pad werden we met een open truck met daarachter een aanhanger met een 8-persoons en een 2-persoons boot. Na 8 kilometer rijden werden de boten te water gelaten en begon gelijk het gedonder. We peddelden om te beginnen tegen een stroomversnelling, kwamen er niet tegenop, draaiden om, kwamen dwars te liggen, helden aan een zijde erg ver over, sloegen bijna om en de halve bemanning van 2 Nederlanders, twee Duitsers, drie Spanjaarden en onze Namibische gids, viel net niet in het water. Toen ieder weer netjes op zijn plaatsje zat werd het een watergevecht met de kano. De toon was gezet. Het werd naast een prachtige tocht over de Kunene rivier ook een tocht van dollen. Niemand bleef droog.
De natuur langs de rivier was geweldig, dus genieten geblazen. Onderweg vijf redelijk heftige stroomversnellingen. Fun dus. Verder wat apen gezien, een heel klein krokodilletje en eentje van een paar meter. Verder wat vogels. Op een eiland in de rivier, op Angolees grondgebied, even een pauze voor een drankje. Dus we zijn ook nog even op vakantie in Angola geweest. Leuke middag geweest die weer wordt bijgeschreven op het lijstje van onvergetelijke gebeurtenissen.