Oudtshoorn

Donderdag, 29 oktober 2015. Via Swartberg pass naar Guesthouse bij Oudshoorn

Het was vandaag Tun's Day. Vanmorgen bij het ontbijt definitief besloten om zo snel mogelijk naar Oudshoorn te rijden en daar te kijken of het weer goed genoeg zou zijn om over de Swartbergpass te rijden. De pass stond voor morgen op het programma, maar de weersvoorspellingen zien er voor die dag niet zo goed uit. Zwaar bewolkt en wat motregen. Geen weer om een onverharde pass op en af te rijden. Voor vandaag waren de voorspellingen iets beter. Half bewolkt, droog en ook wat zon.

Die zon was bij ons vertrek uit Knysna ver te zoeken. De lucht zat helemaal dicht. Via de N2 lekker vlot naar George. Daar ging het vrij eenvoudig de stad door. Wel een enorme rij stoplichten (die ze hier robots noemen). Ik had ze op de laatste na allemaal mee. Na George weg van de kust en op weg naar de Outeniqua pass, die we over moesten om de bergrug, die Oudtshoorn van de kust scheidt, over te komen. Tegen de bergrug hingen wolken en voor we het hoogste punt bereikten reden we in diezelfde wolken. Ik voelde me pas echt in de wolken toen we na een stukje dalen licht door de mist zagen en even later de mist en wolken achter ons konden laten en er voor ons een strakblauwe lucht opdoemde. De wolken konden op de een of andere reden de berg niet overkomen. Als een grote golf overspoelde de wolken de bergtoppen, krulde zich om op het strand of rotsen te pletter te slaan, maar bereikte niet het strand, het bleef verstilt hangen. Prachtig gezicht om die wolken als een soort van schuimkraag op de bergen achter ons te zien.

Voor ons dus een zonovergoten dal. In Oudtshoorn, dat we na ruim anderhalf rijden bereikten, koffie gedronken en op weg gegaan richting Swartbergpass. Hier begon dus mijn dag. Over een slechte, smalle, onverharde weg je weg zoeken over wasborden kuilen, keien en bulten. Maar ook, niemand achter je die je opjaagt, niemand voor je, die je afremt, geen tegenliggers (over de hele onverharde pasroute van 35 km in totaal 7 tegenliggers). Wel steile hellingen, scherpe bochten, diepe afgronden, prachtige kale bergen, geweldig mooie vergezichten, en tijdens de afdaling een diepe kloof tussen bijna loodrechte, enorm hoge rode rotswanden. Onbeschrijfelijk en onvergetelijk mooi. Deze pass vond ik stukken mooier dan de Sani pass.

In Prince Albert de lunch gebruikt. Het fraais van deze dag was nog niet ten einde. Door een Amerikaans aandoend landschap reden we naar de Meiringpoort pass. Weer een geweldig mooie kloof. Nu alleen met het verschil dat we over een mooie asfaltweg reden. In deze kloof even de auto op een parkeerplaats gezet en een kort wandelingetje gemaakt naar een waterval, die weliswaar smal was, maar wel hoog.

Nu zitten we lekker op het terras voor onze (4-persoons) kamer. Nog steeds een blauwe lucht. Mooi uitzicht op de bergen en op een groep struisvogels die op 30 meter voor onze neus heen en weer rennen of gewoon lopen te paraderen en te showen met hun veren en danskunsten.

Aangezien Mooiplaas Guesthouse op bijna 10 km van Oudtshoorn ligt en we geen zin hebben om alleen voor het eten naar de stad te rijden, blijven we lekker hier eten. En wat staat er vanavond op het menu van ons guesthouse en tevens struisvogel boerderij? Ja, juist struisvogel! Sorry, Monique en andere vegetariërs, maar ik ben bang dat het smullen wordt.
L
Vrijdag, 30 oktober 2015. Oudtshoorn

De dag die ik voelde aankomen was daar. De irritatie in de linkerschouder die ik al een paar dagen voelde had gisteravond de vorm van ongemak en pijn aangenomen en na een niet zo beste nacht, vanmorgen na het ontbijt, naar een Zuid-Afrikaanse dokter.
Ik kon mijn arm zonder pijn te hebben niet gebruiken, dus Els achter het stuur. Ook zij weet nu dus hoe ongewoon het in het begin allemaal aanvoelt. Grotere auto dan we gewend zijn, links rijden, links schakelen, richtingaanwijzer aan de andere zijde van het stuur. Ieder automatisme is weg. Het ging haar prima af, dus ze kan de chauffeurs rol, als het later nog nodig mocht zijn, zonder meer overnemen.

De naam van de arts was Wessel Vermeulen. Waar zullen zijn voorouders toch vandaan gekomen zijn? Weer een buitenlands doktersbezoek dat we kunnen afvinken. Een Zuid-Afrikaanse arts hadden we nog niet op ons lijstje staan. Twee jaar geleden waren we bij een arts in Namibië. Zelfde euvel. Ook mijn linkerschouder. Toen een spuit er in en nu een spuit er in. Toen smeersel en medicijn in de vorm van een enorme plakplijster. Nu een gel en pillen. Toen na veel en krachtig en ongewoon links schakelen en veel stuurwerk bij hobbelen over slechte onverharde wegen. Nu, na heel veel links schakelen en soms, gisteren zelfs heel erg, veel slechte wegen. Is dat toeval? Aan de arts gevraagd. Nee, geen toeval! Arm is dat niet gewend. Hij had hetzelfde in Amerika meegemaakt in zijn rechterschouder. Was het rechts schakelen niet gewend. Volgende keer gewoon een automaat huren!

Moet me vandaag rustig houden. Dus zitten we nu lekker op ons gemak op ons terras een beetje te lezen, te puzzelen en wat op de iPad te klooien. Hoewel deze rustdag min of meer gedwongen is, best eens prettig om een dag lekker te niksen. Het weer werkt ook redelijk mee. Op dit moment (half 1) is het nog wel bewolkt, maar het ziet er naar uit dat de zon straks gaat doorbreken. De temperatuur is perfect, zo rond de 22 graden. We gaan deze dag wel doorkomen.