Kunene Lodge en Ondangwo

Maandag 21-10-2013.

Schwarzbooidrift, Kunene River Lodge

Nadat we een paar dagen terug de Kunene Lodge in Schwarzbooidrift hadden gewijzigd voor een hotel in Opuwo, dit omdat we beiden geen zin hadden in een rit van 400 km, hebben we vanmorgen met tussenkomst van de eigenaar van de Lodge in Epupa de wijziging weer ongedaan gemaakt. Hij belde met beide hotels/lodges en zou ook onze reisagent Sense of Africa wel eens even bellen, want we waren niet de eerste die door hen verkeerd werden geadviseerd. De weg die de afstand verkleinde naar slechts 160, was volgens de man prima te rijden, niet beter en niet slechter dan de andere wegen in Namibië.

Wij op onze trouwdag (al weer 47 jaar) dus naar de Kunene River Lodge. Prima weg en voor we er erg in hadden hadden we onze bestemming bereikt. Wordt onze trouwdag toch nog een feestje, want deze Lodge stond echt hoog op ons lijstje. Ik geloof niet we dat het op onze trouwdag zo warm hebben gehad. Het loopt toch dicht naar de 40 graden. Net even gezwommen en een excuus telefoontje van Sense of Africa gehad. Ze gaan het in hun reisadvies opnemen dat de D3701 (de afkortingsweg) zeer goed te bereiden is. Excuses zijn door Els aanvaardt.

We zitten nu voor ons huisje in de schaduw wat te luieren. Het is echt te heet om wat te doen. We luisteren naar de krekels, het vogelgezang en kijken eens rond in een wederom prachtige oase, dit keer weelderig voorzien van bloeiende struiken met rode, paarse en oranje bloemen, bananenbomen met trossen bananen, palmen, mooi groen gras en nog veel meer fraais. Ook ons huisje is fraai, twee grote bedden, koelkastje, airco, lekker ruim. We voelen ons echt happy. Vanavond gaan we met een bootje de rivier op om met een glaasje wijn in de hand van de zonsondergang te genieten. Ben benieuwd.

Als het laatste stukje van deze dag een beetje vreemd of verward overkomt ligt dat waarschijnlijk aan de drank. Op het beetje suffe maar toch ook wel leuke oudenvandagen Sundown boottripje kregen we een paar glazen wijn aangeboden. En als echte Hollander sla je dat natuurlijk niet af. Het boottochtje zelf stelde niet veel voor. We voeren slechts een klein stukje (wegens de lage waterstand) en genoten onderweg echt wel van de prachtige omgeving. Geen krokodillen gezien, wel aapjes. Ook leuk. De zonsondergang op de rivier was ook mooi. Om echt eerlijk te zijn, het boottochtje beviel me best.
Ook het diner beviel ons prima. Allen veel te veel op ons bord en bij "ons" heb ik het niet alleen over Els en mijn persoon, maar ook over het onderwijs echtpaar Dieter en Regina uit Ulm, onze buren van de Lodge bij de Epupo Falls ( zijn we gisteren ook mee wezen raften). We besloten gezamenlijk te gaan dineren en dat was geen foute keuze. Het werd een heel gezellige avond met uitnodigingen om elkaar te bezoeken over en weer. Vrienden voor het leven? De toekomst zal het leren. Ik kan wel zeggen dat we onze trouwdag in onze eigen stijl hebben afgesloten. Met veel gelach, en veel gezoek in de diepe duisternis van de late avond, vonden we uiteindelijk onze onderkomens.

Ps. Er zijn nog wat foto' toegevoegd bij het verslag van de Epupa Falls

Dinsdag, 22-10-2012. Ondangwa

Als ik dit zit te schrijven zitten we in ons hotel in Ondangwa. Els doet even een dutje en ik zit in de hotellobby wat te internetten.

Ben ik weer helemaal happy, heeft Els weer buik/maagproblemen. Het was vanmorgen een paar keer flink hollen voor Elsje om op tijd op het toilet te geraken.
Door het ongemak van Els zijn we vanmorgen niet te vroeg en in alle rust vertrokken van de Kunene River Lodge. De eerste vijftig kilometers heb ik ook heel rustig moeten rijden want de weg langs de Kunene was soms alleen een pad met bulten en kuilen, stenen en los zand, vol bochten, dan weer steil omhoog en weer even scherp naar beneden. Ook een paar maal door het water moeten rijden omdat er in sommige zijriviertjes nog wat water stond. Ik voelde me net een rally rijder in de Dakar race. Ergens hartstikke leuk, maar ik had er niet aan moeten denken dat er iets fout zou zijn gegaan. We zijn over die vijftig kilometer (anderhalf uur over gedaan) welgeteld een auto tegen gekomen.

Na anderhalf uur lieten we het pad achter ons en kwamen we voor het eerst sinds meer dan een week weer op een asfaltweg. Wat was dat lekker rijden zeg. We reden nu door het Afrika zoals je wel op TV ziet, zandachtige bodem, hier en daar wat bomen, wat palmen, overal geiten, koeien, ezels en kleine dorpjes. Wat me opviel was dat er naast de weg een irrigatie kanaal was aangelegd en daar ook werkelijk water in stond. Op het laatst reden we zelfs door drie flink drukke plaatsen (Opongo,Oshakati en Ondangwa) met veel winkels, marktkraampjes, barretjes, etc. Kortom, plaatsen waar het letterlijk en figuurlijk zwart zag van het volk. Het verkeer werd er zelfs met stoplichten geregeld.

In de laatste van deze drie plaatsen staat ons hotel. Het is een echt hotel voor zakenlui, dus niet echt gezellig, maar wel van alles aanwezig en heel belangrijk, een goed werkend internet.

Zo ik ga eens kijken hoe het met Els gaat en of ik voor het avondeten nog een tafel moet reserveren. Goed nieuws. Els gaat mee eten!