Wandeling in de Drakensbergen

Dinsdag, 20 oktober 2015. Wandeling in de Drakensbergen

Vandaag weer een "rustig" dagje. Na het ontbijt de wandelschoenen aan en rugzak met voldoende water op. We gaan een wandeling in het Cobham Nature Reserve maken. Het is prachtig weer, zonnetje en een graad of 25.

Alleen de autorit naar het de ingang van het park was al een leuke beleving. Na een 4 km asfalt sloegen we net voor het plaatsje Himeville de D7 op. Meteen op de remmen omdat ik ook daar asfalt verwachtte. Vergissinkje, want de eerste honderd meter waren niet anders dan kuilen en bulten. "O, is het zo'n weg" was mijn eerste gedachte en moest meteen aan de weg naar de Sani pass denken. Gelukkig slechts het eerste stukje zo slecht en waren de resterende 13 km van wat beter kwaliteit. Wel onverhard en hier en daar wat kuilen, maar wel goed te doen.

Bij de ingang van het park moesten we ons registreren en konden we een plekje op de parkeerplaats uitzoeken. Het vinden van een parkeerplaats was niet erg moeilijk. Er stond welgeteld één auto geparkeerd, dus de onze er pal naast gezet. Niet omdat ik het zo zielig voor de auto vond omdat ie zich anders zo eenzaam zou voelen, maar omdat dit de enige plaats was met schaduw. Er was ook een camping bij de ingang van het park, maar die was geheel leeg. Net zo leeg als het natuurpark. We zijn alleen de 2 Engelse Ladies van de reeds geparkeerde auto tegengekomen. Verder geen kip te bekennen. Af en toe een vogel, maar verder niets. Alleen Els en ik, eenzaam in een prachtig stukje natuur aan de rand van de Drakensbergen.

We kozen voor een wandeling langs het riviertje de Pholela. De eerste paar honderd meter wandelden we over een smal pad tussen Ouhout boompjes, zo genoemd omdat de stammen en takken van deze bomen er zelfs als ze heel jong zijn al heel droog en oud uit zien. Dus als oud hout. Na de ouhout boompjes wandelden we door een soort van grasland. Genietend van de prachtige omgeving liepen we een uur door om dan om te keren, want een rondwandeling van een dag stond vandaag niet op het programma. Aan het riviertje en In de schaduw van een rotsformatie hebben we de drie pizzapunten, die we gisteren na ons bezoek aan een eettentje in een doggyback meekregen opgegeten. Ja, ook in Zuid-Afrika zijn de pizza's veel te groot voor ons. De koude punten smaakten nog prima.

Terug bij de parkeerplaats nog even een ander pad opgewandeld. Meteen na de start moesten we over een wiebelbrug, die zijn naam meer dan eer aandeed. Was wel enig om te doen. Na een kwartier wandelen draaiden we ook op dit pad om. Het begon behoorlijk heet te worden en schaduw was er in dit grasland met zo hier en daar wat struiken en ouhout boompjes nauwelijks. Terug naar de auto en terug naar ons B&B, waar we nu lekker in de schaduw in de tuin genieten van onze rust. Wat kan het leven soms toch mooi zijn.